De wereld lijkt in brand te staan. Er zijn oorlogen en dreigingen van oorlogen en een kernoorlog hangt als het zwaard van Damocles boven ons hoofd. Iedereen lijkt tegen iedereen te zijn. We lijken van de ene crisis in de andere te rollen, komen overal arbeidskrachten tekort, we verouderen, steeds minder mensen moeten het geld verdienen waar we van moeten leven. De liefde lijkt te bekoelen, de samenleving lijkt letterlijk en figuurlijk kouder te worden. En dan worden we ook nog eens overspoeld door asielzoekers. Mensen die ook een beroep willen doen op onze schaarse middelen, waardoor we zelf nog minder overhouden.
De wereld lijkt in brand te staan. Maar ik zie en lees overal hoe kerken, christenen, te druk lijken te zijn met de eigen problemen en verdeeldheid. Over hoe je de bijbel moet lezen, over de vrouwen in de gemeente, over de doop, over wie er wel en wie er niet bij horen, over wat je wel en vooral niet mag, over wie zich wel en wie zich niet dominee mag noemen en zo zijn er nog veel meer theologische verschillen waar we druk mee zijn.
Maar, vraag ik me af, wat doen we met de opdracht die Jezus aan ons, aan Zijn gemeente, aan de kerk, heeft gegeven? Je weet wel, de hongerigen dorstigen te eten en te drinken geven, de naakten kleden, de vreemdeling huisvesten en de zieken en gevangenen bezoeken. Kortom, Gods liefde zichtbaar maken naar onze medemens, de naaste zijn. Is dat niet de kerntaak van de kerk, onze kerktaak! Vereenzelvigde de Here Jezus zich niet met al die mensen? Ik zou zeggen, kerken aan de slag. Grijp toch de kansen door God u gegeven. Doe iets met de armoede in je omgeving, van asielzoekers liefdevol op. Laten we ons niet verschuilen achter een krimpende, verouderende kerk. Of achter een nalatige overheid. Verschuil je niet achter je eigen kleinheid, armoede of tekort aan energie. Jezus gaf meer dan vijfduizend mensen te eten met slechts vijf broden en twee vissen. Als Hij dat toen kon, dan kan Hij dat vandaag nog steeds. Als wij onze middelen maar in Zijn dienst stellen. Misschien moeten er een beetje meer geloof de kerken binnenkomen.
Gelukkig lees ik ook over kerken die zich inzetten voor de opvang van vluchtelingen, die buurtactiviteiten organiseren, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten in een warme omgeving en zo iets doen aan de energiearmoede. Ja, de energienota van de kerk zal daardoor wel stijgen. Maar misschien dat het weer andere energie oplevert. Hoe zou het er in de kerk uitzien als de mensen in die kerken elkaar lief zouden hebben zoals de Here Jezus ons lief heeft. even al die theologische kwesties en verschillen achter zich zouden laten? Hoe zou de omgeving van die kerk er dan gaan uitzien? Of we daarmee die brand bestrijden, weet ik niet, maar misschien dat het licht dan een beetje meer gaat schijnen in de wereld om ons heen.
God houdt van jullie!