Hoevaak ben ik hem de laatste jaren tegen gekomen? Bij een sterfbed, op het kerkhof/crematorium. Hij brengt verdriet, leegte en gemis. Maar hij gaf me ook vaak de gelegenheid tot mooie gesprekken met mensen. Over geloof, leven en dood, loslaten en afscheid nemen. Ik heb luisterend, zwijgend en soms troostend naast mensen mogen zitten, die verdriet hadden. Soms met een arm om de schouder. Omdat de dood had toegeslagen. En dan heb ik het nog niet gehad over die ene keer, dat hij mijn kant op leek te komen.
Nee, hij hoort niet bij het leven. Het is niet mijn vriend en dat zal hij ook nooit worden. Hij is de vijand die het leven van mensen is binnen gedrongen. Als een alles verwoestend virus. Hij geeft me echter wel de gelegenheid om dicht bij mensen te komen. Er te zijn voor mensen, met een luisterend oor.
Elke keer als ik hem tegenkom mag ik langs hem heen kijken en zie ik de Here Jezus staan. De grote Overwinnaar. Hij overwon de dood. En als eens die dag daar is dat de dood mij komt halen, dan weet ik, dat ik dansend de hemel binnen mag gaan.